H τασο-ακεραιότητα είναι μια δομική αρχή που βασίζεται σε ένα σύστημα μεμονωμένων στοιχείων που βρίσκονται υπό συμπίεση μέσα σε ένα δίκτυο συνεχούς τάσης και το οποίο είναι διαμορφωμένο με τέτοιο τρόπο που τα συμπιεσμένα στοιχεία του (συνήθως ράβδοι ή αντηρίδες) δεν αγγίζονται μεταξύ τους, ενώ τα προεντεταμένα μέλη υπό τάση (συνήθως καλώδια ή τένοντες) οριοθετούν το σύστημα στον χώρο.
Η βιο-τασο-ακεραιότητα (biotensegrity), ένας όρος που επινόησε ο Dr. Stephen Levin, είναι η εφαρμογή των αρχών της τασο-ακεραιότητας σε βιολογικές δομές. Οι βιολογικές δομές, όπως οι μύες, τα οστά, η fascia, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες, ή οι άκαμπτες και ελαστικές κυτταρικές μεμβράνες, αποκτούν δύναμη χάρη στην ένωση των εντεταμένων και συμπιεσμένων μερών τους.
